两个警察个子都很高大,很魁梧,而那个ฐ被抓的人却长得又瘦又小,顶多一米六,远远看去,就像两ä只熊抓着一只猴子。
警车停稳后,跳下来两个ฐ警察。他们的大檐帽都压得低低的,几乎ๆ看不见他们的眼睛。
-ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ-------ๅ--ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ--ๅ----ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ--ๅ-ๅ---ๅ------ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ-----ๅ-ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ--ๅ-ๅ------ๅ---ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ-ๅ-----ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ--ๅ-ๅ--ๅ-ๅ------ๅ------ๅ---ๅ-ๅ--ๅ--ๅ----ๅ------ๅ--ๅ-ๅ---ๅ---ๅ--ๅ-ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ-----ๅ----ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ-------ๅ-----ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ-ๅ--ๅ------ๅ------ๅ---ๅ-ๅ--ๅ-ๅ-----ๅ------ๅ--ๅ-ๅ---ๅ---ๅ-ๅ--ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ----ๅ-----ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ------ๅ------ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ-------ๅ--ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ--ๅ----ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ--ๅ-ๅ---ๅ------ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ-----ๅ-ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ--ๅ-ๅ------ๅ---ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ-ๅ-----ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ--ๅ-ๅ--ๅ-ๅ------ๅ------ๅ---ๅ-ๅ--ๅ--ๅ----ๅ------ๅ--ๅ-ๅ---ๅ---ๅ--ๅ-ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ-----ๅ----ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ-------ๅ-----ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ-ๅ--ๅ------ๅ------ๅ---ๅ-ๅ--ๅ-ๅ-----ๅ------ๅ--ๅ-ๅ---ๅ---ๅ-ๅ--ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ----ๅ-----ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ------ๅ------ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ-------ๅ--ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ--ๅ----ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ--ๅ-ๅ---ๅ------ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ-----ๅ-ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ--ๅ-ๅ------ๅ---ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ-ๅ-----ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ--ๅ-ๅ--ๅ-ๅ------ๅ------ๅ---ๅ-ๅ--ๅ--ๅ----ๅ------ๅ--ๅ-ๅ---ๅ---ๅ--ๅ-ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ-----ๅ----ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ-------ๅ-----ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ-ๅ--ๅ------ๅ------ๅ---ๅ-ๅ--ๅ-ๅ-----ๅ------ๅ--ๅ-ๅ---ๅ---ๅ-ๅ--ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ----ๅ-----ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ------ๅ------ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ-------ๅ--ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ--ๅ----ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ--ๅ-ๅ---ๅ------ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ-----ๅ-ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ--ๅ-ๅ------ๅ---ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ-ๅ-----ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ--ๅ-ๅ--ๅ-ๅ------ๅ------ๅ---ๅ-ๅ--ๅ--ๅ----ๅ------ๅ--ๅ-ๅ---ๅ---ๅ--ๅ-ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ-----ๅ----ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ-------ๅ-----ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ-ๅ--ๅ------ๅ------ๅ---ๅ-ๅ--ๅ-ๅ-----ๅ---
他跟爸爸妈妈说过,那ว个ฐ人在逼近他,对老师也说过,可是大人们都不相信他。他们甚至要把他送到医院去。
“别胡思乱ກ想了。”
这次我离开家,没有告诉她实情,但是她从我的神态感觉出了一点什么,不停地追问我:“你这次到底去干什么?”
“不,里边有他的脚๐步声,我能区分出来。他越来越近了!”
“你怎么知道他要来了?”
“有啊,要多少?”女的问。
他们好像藏在外面什么地方แ,一直等着我走进这道门槛。
她的时间?这是什么话?
我一愣,现在明明是早晨,怎么เ可能十一点半了呢?
----ๅ------ๅ------ๅ---ๅ---ๅ---ๅ-ๅ--ๅ------ๅ--ๅ-ๅ-ๅ--ๅ-------ๅ-----ๅ------ๅ-------ๅ-ๅ---ๅ---ๅ--ๅ-ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ-----ๅ----ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ------ๅ-----ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ-ๅ--ๅ------ๅ------ๅ---ๅ-ๅ--ๅ-ๅ-----ๅ------ๅ--ๅ-ๅ---ๅ--ๅ-ๅ--ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ----ๅ-----ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ------ๅ-----------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ-------ๅ--ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ--ๅ----ๅ------ๅ---------ๅ--ๅ--ๅ-ๅ---ๅ------ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ-----ๅ-ๅ------ๅ---------ๅ--ๅ--ๅ-ๅ------ๅ---ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ-ๅ-----ๅ------ๅ----------ๅ---ๅ-ๅ--ๅ-ๅ------ๅ------ๅ---ๅ-ๅ--ๅ--ๅ----ๅ------ๅ--ๅ-ๅ---ๅ---ๅ--ๅ-ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ----ๅ----ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ-------ๅ-----ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ-ๅ--ๅ-----ๅ------ๅ---ๅ-ๅ--ๅ-ๅ-----ๅ------ๅ--ๅ-ๅ---ๅ---ๅ-ๅ--ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ----ๅ----------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ------ๅ------ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ-------ๅ--ๅ-----ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ--ๅ----ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ--ๅ-ๅ---ๅ------ๅ------ๅ---------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ-----ๅ-ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ--ๅ-ๅ------ๅ---ๅ------ๅ---------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ-ๅ-----ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ--ๅ-ๅ--ๅ-ๅ------ๅ------ๅ---ๅ-ๅ--ๅ--ๅ---ๅ------ๅ--ๅ-ๅ---ๅ---ๅ--ๅ-ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ-----ๅ----ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ---ๅ--ๅ-------ๅ-----ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ-ๅ--ๅ------ๅ------ๅ---ๅ-ๅ--ๅ-ๅ-----ๅ-------ๅ-ๅ---ๅ---ๅ-ๅ--ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ----ๅ-----ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ-----ๅ------ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ-------ๅ--ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ--ๅ----ๅ-----ๅ----------ๅ--ๅ--ๅ-ๅ---ๅ------ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ-----ๅ-ๅ---------------ๅ--ๅ--ๅ-ๅ------ๅ---ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ-ๅ-----ๅ------ๅ---------ๅ--ๅ--ๅ-ๅ--ๅ-ๅ------ๅ------ๅ---ๅ-ๅ--ๅ--ๅ----ๅ------ๅ--ๅ-ๅ---ๅ---ๅ--ๅ-ๅ------ๅ-
爸爸说完,快步走进了公厕。
“好。”
突然,他看见了那个人!
那个在地面上游泳的人,那个正在朝他逼近的异类。他在万花筒里!
周继只是看见了他的局部,他的一只眼睛,他的一个鼻子头,他的一个眉毛,他的一排牙齿,一个ฐ嘴唇……
这些东西在折射出无数个ฐ,到处都是他的眼睛,都是他的鼻子头,都是他的眉毛,都是他的牙齿,都是他的嘴唇……
尽管他被分解了,变得极其凌乱,但是周继仍然认得是他!
因为周继认识他的眼睛。
他的眼睛在万花筒里,在那ว古怪的色调里,在那个ฐ不分上下前后的世界里,在各个ฐ层面中,直直地盯着他!
周继吓得惊叫一声,把那个万花筒扔了。
老师走过来,问:“宝宝,你怎么了?”
“我看见那ว里面有人!”
“怎么会有人呢?那是万花筒。”
“你看啊!”
老师拿起来看了看,说:“什么都没有。”
周继接过来,看了看,果真什么都没有。
----ๅ---ๅ-ๅ--ๅ--ๅ----ๅ------ๅ--ๅ-ๅ---ๅ---ๅ--ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ-----ๅ----ๅ------ๅ---------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ-------ๅ-----ๅ------ๅ---ๅ--ๅ--ๅ-ๅ-ๅ--ๅ------ๅ------ๅ---ๅ-ๅ--ๅ-ๅ----------ๅ--ๅ-ๅ---ๅ---ๅ-ๅ--ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ---ๅ-----ๅ------ๅ----------ๅ--ๅ----ๅ--ๅ-----ๅ------ๅ------ๅ----ๅ--ๅ--ๅ-ๅ-------ๅ-